Een jaar na wateroverlast in Westhoek: landbouwer Lieven zag nog geen cent van het rampenfonds
Het is vandaag precies een jaar geleden dat de Westhoek onder water liep. Twee van de grootste slachtoffers van de wateroverlast in de Westhoek, zijn Lieven Vanassche en z’n vrouw Martine. Zij zagen hoe hun ijsboerderij ’t Madeliefje in Woumen langzaam maar zeker onder water liep. Een jaar na datum voelen ze nog altijd de gevolgen van de ramp.
Vooral de regio’s rond Roesbrugge, Woumen, Lo-Reninge, Noordschote en Merkem kregen het hard te verduren. Ondanks de inspanningen van de brandweer, civiele bescherming en defensie liepen heel wat straten, akkers, en ook huizen onder water. Ook voor Lieven en z’n vrouw Martine van ijsboerderij ’t Madeliefje in Woumen was het letterlijk en figuurlijk pompen of verzuipen.
“Ik heb drie weken mijn bed niet gezien, noch gegeten. Ik kon de laatste weken niet meer eten. Je bent zodanig bezig, met die adrenaline en kijken wat je nog kan redden”, vertelt Lieven.
Een lijntje op de muur toont hoe hoog het water in de stallen van 't Madeliefje stond, een jaar geleden.
Nog een euro gezien
Een jaar later is de ellende nog niet helemaal achter de rug. Lieven moest destijds een heel aantal koeien evacueren. Sommigen haalden het niet, andere dieren zijn nog altijd aan het herstellen. Ook de financiële krater die de wateroverlast nalaat is groot, en van het rampenfonds heeft Lieven nog een euro gezien.
"Nu moeten we vooral wachten of we een vergoeding kunnen krijgen. Tot nu toe hebben we alles zelf betaald."
“Ons dossier is ingediend, maar het heeft intussen al verschillende wijzigingen ondergaan. Nu moeten we vooral wachten of we een vergoeding kunnen krijgen. Tot nu toe hebben we alles zelf betaald, zelfs met onze spaarcenten”, legt Lieven uit.
Oplossing bij Fransen
De Vlaamse overheid beloofde zo’n 80 miljoen euro uit te trekken voor maatregelen die nieuwe waterellende moeten voorkomen. Maar volgens Lieven ligt de oplossing voor een groot stuk in Frankrijk.
“Eigenlijk zouden ze moeten kijken voor dat eigenlijk meer in Frankrijk op te bufferen en wachtbekkens daar te maken en kijken of ze dat niet eventueel naar Duinkerke kunnen afvoeren in plaats van naar Nieuwpoort”, besluit Lieven.
Nadat het water weggetrokken was, bleef er heel wat smurrie en modder achter op de boerderij van Lieven en Martine.
