Jacques Sys schrijft boek ‘veldrijden’ over geschiedenis van de “Vlaamse” sport die niet zo Vlaams was
'Veldrijden', is de titel van het nieuwste boek van sportjournalist Jacques Sys. Zoals de naam doet vermoeden, vertelt hij in vijf hoofdstukken over de evolutie van deze typische Vlaamse sport. Toch ligt de ontstaansgeschiedenis in Frankrijk, en kwamen de Vlamingen pas later in beeld. Nu domineren de lage landen het veldrijden, ondanks de verwoede pogingen van de UCI om de sport te internationaliseren.
120 jaar geleden was Frankrijk de bakermat voor het veldrijden. De Belgen komen pas veel later in beeld. "De eerste vedette was wel een West-Vlaming", zegt auteur van het boek 'Veldrijden' Jacques Sys. "Maurice Seynaeve uit Kortrijk. Die is vijf keer Belgisch kampioen geworden, maar hij koerste puur voor zijn plezier. Seynaeve is na zijn carrière naar Argentinië gegaan, waar hij ook overleden is. Na hem kwamen renners als Van Kerrebroeck, ook vijf keer Belgisch kampioen, en dan later Van Damme-De Vlaeminck, eigenlijk het eerste grote duel in het veldrijden."
"Het zou een goede zaak zijn moesten de absolute kampioenen veldrijden blijven combineren met de weg."
Het succes van de cross in de toekomst hangt vooral af van de deelname van grote namen, zoals Nys-Wellens en Van Aert-van der Poel. "Daarom denk ik dat het heel belangrijk is dat het veldrijden ook een olympische discipline wordt", zegt Sys. Het zou een goede zaak zijn moesten de absolute kampioenen veldrijden blijven combineren met de weg."
De discussie over de combinatie weg-veld dateert ook al uit de prehistorie van het veldrijden. "Je had heel lang geleden Sylvère Maes, die ook aan veldrijden deed. Toen hij in zijn geboortedorp Zevekote over akkers en polders reed met zijn fiets, dachten ze allemaal dat hij gek was geworden."
Veldrijden, in 100 veldrijders, 20 klassiekers en 10 talenten van morgen, is uitgegeven bij Lannoo.
