In onze reeks over de bevrijding trekken we vandaag naar Tielt.
Na de succesvolle bevrijdingen van Poperinge, Ieper en Roeselare kwamen de Polen op 8 september 1944 in alle vroegte aan in Tielt. Ze dachten dat het een makkelijke strijd ging worden maar het draaide anders uit. Dirk Verbeke – Curator Tentoonstelling ‘Gepantserde Vleugels’: “De Polen dachten dat ze Tielt gemakkelijk zouden kunnen innemen. Maar de Duitsers hadden de stad als belangrijk verkeersknooppunt voor hun terugtrekkende troepen sterk verdedigd.
Het kwam tot man-tot-man-gevechten waarbij acht Polen het leven lieten. Zij liggen nog altijd begraven in Tielt. In andere gemeenten werden de lichamen na de oorlog ontgraven en naar een centrale begraafplaats in Lommel gebracht. Maar de toenmalige burgemeester van Tielt wilde daar niet van weten. “Hij vond dat de Polen een soort relikwie waren. Dat we hen eeuwige dankbaarheid verschuldigd waren. Ze hadden hun leven voor de stad gegeven, dus moesten ze in de stad blijven."
Kermis
De Poolse generaal Maczek werd ook snel ereburger van Tielt. Tot op vandaag is hij de enige ereburger van de stad. Uit dankbaarheid voor de bevrijding. Ook hier was het uitzinnige vreugde als de laatste Duitser verdreven was. Overlevende Milo Baert: “Dat was een echte kermis. Die Polen zeiden: laat ons door, we moeten verder. Maar het was alsof de oorlog gedaan was. Er waren bloemen, er werd gekust en gedanst. In Tielt was de oorlog voorbij.”
Na Tielt wachtte de Polen diezelfde 8 september nog een moeilijke klus in Ruiselede, voor ze de grens met Oost-Vlaanderen overstaken. Bij gevechten en bombardementen daar zouden er zo’n 50 doden vallen.
