In 1918 was Diksmuide zoals de andere steden langs het front, totaal verwoest.
Maar ook het landschap tussen Diksmuide en Nieuwpoort was sterk getekend door de onderwaterzetting, de loopgraven en de bommenkraters. Er stond nauwelijks nog een boom recht en de landbouw stond voor de uitdaging om van het verwoest gewest opnieuw een landbouwstreek te maken. "Vanaf 1920 zijn er door de overheid 40.000 schapen de streek binnengebracht als betaling aan de landbouwers voor de geleden schade", zegt heemkundige Marc Becuwe. "De akkers waren na vier jaar zo verruigd dat ze geen runderen konden inzetten voor de begrazing".
De Eerste Wereldoorlog zorgde ook voor een landschappelijke evolutie. De akkers en weiden werden met prikkeldraad afgezoomd. Het slagveld lag er vol van en de boeren hadden het maar voor het grijpen. Dat gaf de streek een ander uitzicht. De gronden werden vereffend. Het opruimen van de oorlogsmunitie startte nog in 1918. Net als het droogtrekken van de polders.
Beuk als enige getuige
De stad zelf werd vanaf 1919 heropgebouwd. Als men door Diksmuide wandelt ziet het er authentiek en oud uit, maar net zoals in Ieper herrijst de stad naar middeleeuws model. Bijzonder is dat Diksmuide in de tuin van restaurant ’t Notarishuys nog over een levend monument beschikt uit de Eerste Wereldoorlog: een verminkte boom van 200 jaar oud die helemaal afwijkt van hoe een beuk er normaal gezien uit ziet. De kruin is dubbel zo breed als hoog en de stam is nauwelijks anderhalve meter.
