Kur­saal­or­kest lok­te tij­dens de Bel­le Epo­que vol­le zalen

Kurt Van Eeghem: "Het Kursaal was het kloppend hart van het uitgaansleven in Oostende. Er waren elke dag drie concerten. Je moet je dat voorstellen. Hier hadden ze een symfonieorkest van 155 man, topmuzikanten van over de hele wereld. Echt de beste."

Gounod opent de zaal in 1878. Alle grote componisten en dirigenten uit die tijd zakken af naar het Kursaal in Oostende. Ook de bekende operazangers komen graag. Ze zingen telkens voor een volle zaal. "Toen kwamen er meer dan 10.000 mensen luisteren naar Henrico Caruso, de grootste artiest van zijn tijd, de duurste ook. De Beyonce, of de Chakira van tijd zou je kunnen zeggen. Die zong hier met dat groot orkest voor 10.000 man. Dat is het sportpaleis. Hij zong aria’s uit de grote opera’s van Verdi en Puccini."

Er zijn ook dan al luxueus ingerichte speelzalen. Ze moeten geld in het laatje brengen om al die wereldsterren te betalen. Het publiek houdt ervan. “ 's Avonds op het gala moesten de heren gekleed zijn in jacket of tuxedo-smoking. De dames die mochten alleen binnen in veren, satijn en zijde. Dat stond op de uitnodiging. Anders kwam je er niet in.”

De Eerste Wereldoorlog maakt een einde aan het Oostendse sprookje. Na vier jaar oorlog is de wereld voorgoed veranderd. “De elite had het geld niet meer om naar Oostende te komen. En er gebeurde iets onvoorstelbaars. Coco Chanel, la grande dame de la mode, laat in Vogue weten aan de dames dat ze bruin mogen worden. Dat was de dood voor Oostende. Ah, we mogen bruinen. Wat doen we dan nog in Oostende? Als je rijk bent en geld genoeg hebt, dan gingen ze naar de Riviera.”