Frederik Van Lierde beleefde tijdens de Ironman van Hawaii de grootste ontgoocheling uit zijn carrière. De Menenaar reageert op zijn website.
Sinds zijn overwinning in 2013 is er elk jaar wel iets dat Frederik Van Lierde dwarsboomt. Vorig jaar was de organisatie van Ironman zijn bevoorrading kwijgetraakt, twee jaar geleden was er een onterechte tijdstraf, en ook dit jaar pikten de scheidsrechters net hem eruit wegens drafting. Vijf minuten in de penaltytent waren het gevolg, en meteen weer een kruis over een topplaats.
Van Lierde reageert nu op zijn website.
Lees hier zijn reactie
Het duurde even voordat ik eindelijk iets op papier kon zetten, sorry daarvoor.
Voor het derde jaar op rij besloten andere mensen over mijn resultaat op de wereldkampioenschap Ironman in Hawaï. Het is mijn 2e blauwe kaart (5min straftijd) in 3 edities ....
Ben ik een wieltjeszuiger? Een oneerlijke triatleet? Zoek ik naar oneerlijke voordelen omdat ik niet sterk genoeg ben?
Tenminste, dat is wat mensen nu denken!
Het stond onmiddellijk op het scherm: drafting penalty: Van Lierde
Er is geen enkele manier om deze straf aan te vechten of te protesteren, geen rechten, niets.
De dag begon nochtans echt goed voor mij. Met een snelle start kon ik me onmiddellijk voorin in de wedstrijd nestelen. Net voor het keerpunt kon ik de snelste groep net niet volgen, maar leidde ik de tweede groep helemaal terug tot in de wisselzone. Eenmaal op de fiets liet ik deze groep direct achter me. Cameron Wurf volgde ik een aantal kilometer, eens op de Queen K snelweg was ik op mijn eentje. De ene na de ander atleet (Rana, McNamee, Chevrot,....) haalde ik in om zo de kloof met de kopgroep te dichten. Rond km 50 werd ik bijgehaald door Dreitz en Lange toen ik net Currie gepasseerd was. Een paar kilometer later verscheen de hoofdscheidsrechter naast me en toonde meteen een blauwe kaart voor stayeren. OP GEEN ENKELE MANIER was ik aan het stayeren of had ik gestayerd !!!
Ik kon niet geloven wat ik zag, ongeloof, zelfs niet in staat om iets te zeggen of te vragen aan de scheidsrechter. Na een paar seconden vertrok hij opnieuw .... 2 opties, verdergaan en een diskwalificatie na afloop of stoppen bij de straftent een paar km verderop, 5 min straftijd opnemen, en proberen mijn goede ritme terug te vinden. Ik koos voor de 2e optie, maar heb nooit mijn goede benen, mijn goede mentale wedstrijd terug gevonden. Ik was een gebroken man, die nog steeds het beste van zichzelf probeerde te geven gedurende de volgende 120 km.....
Het enige wat ik uiteindelijk wilde doen, was finishen. Geen vechtlust meer, wat ups en downs in mijn gedachten.... Een zeer slechte marathon. Dat is niet waar ik voor train en leef met mijn familie en entourage. Het plezier van de wedstrijd op Hawaii enigszins verloren...
Tijd voor wat rust en familie, dat is wat we nu allemaal verdienen. Met dank aan mijn sponsors, partners en team voor weer een seizoen met 2 grote overwinningen! Ironman Frankrijk en Alpe d'Huez LD, dit zijn degenen om te onthouden voor 2018.
Tot binnenkort!
Frederik.
