VIVES: “Nood aan zorgethische coach in woonzorgcentra”
In elk woonzorgcentrum zou er een zorgethische coach moeten zijn.
Dat blijkt uit een grootschalig onderzoek van de VIVES hogeschool in zestien woonzorgcentra na de eerste lockdown. Zo’n zorgethische coach is een soort bemiddelaar tussen bewoners, personeel en directie om goeie zorg te blijven garanderen, ook in moeilijke omstandigheden. Tijdens de eerste lockdown bijvoorbeeld was bezoek in een woonzorgcentum niet toegestaan. Maar ook fysiek contact mocht niet.
Dorine Sabbe van VIVES: "Ik denk dat het soms wel belangrijk is om ‘ongehoorzaam’ te zijn op een verantwoorde manier over zaken die je doorkrijgt van de overheid, om eigenlijk goeie zorg te blijven geven. De bewoners vonden dat niet erg dat ze een knuffel kregen, zelfs al had je een pak aan".
Paula kan ervan meespreken. Ze is 88 en verblijft anderhalf jaar in WZC Sint-Carolus in Kortrijk. Nu is bijna iedereen gevaccineerd en mag er weer bezoek komen, maar tijdens de eerste lockdown was ook Paula afgesloten van de buitenwereld door de strenge coronamaatregelen. "Ik heb dat redelijk goed aanvaard", zegt ze. "Maar er zijn er ook die dat niet goed aanvaard hebben. We zijn niet allemaal gelijk."
Paula heeft de storm goed doorstaan, maar toch blijft het afgelopen jaar hangen. Ook bij het personeel. Het niet kunnen aanraken, knuffelen soms ook, woog zwaar door. "We konden onze basiszorg wel uitvoeren, maar mensen hadden veel meer nood aan contact. Dat konden wij niet altijd geven, hoe hard we het ook probeerden," zegt verpleegkundige Caroline Bauwens.
