‘Poetin van Ruiselede? Churchill is meer op zijn plaats’: ex-burgemeester Wingene steunt burgemeester van Ruiselede
Oud-burgemeester van Wingene Hendrik Verkest heeft een open brief geschreven waarin hij zijn steun uitspreekt voor Greet De Roo, de burgemeester van Ruiselede.
Door de fusieplannen met Wingene kwam De Roo in het oog van de storm te staan. Eind vorige maand was er een referendum in Ruiselede, daaruit bleek de onvrede over de fusie. Meer dan 91 procent stemde tegen. Maar het referendum is niet bindend. Eén bepaalde krant noemde Deroo even later de Poetin van Ruiselede. Volgens Hendrik Verkest is 'Churchill' meer op zijn plaats. Lees hieronder de open brief.
"Vlaanderen predikt fusies, vrijwillig met een wortel en de stok achter de deur van gedwongen fusie na 2024. Er wordt geschermd met bestuurskracht maar de invulling ervan wordt overgelaten aan de gemeenten. De fusies kunnen voorwerp zijn van een niet bindend referendum. Noch België, noch Vlaanderen laat of durft zijn staatshervorming of interne bestuurskundige reorganisatie onderwerpen aan een referendum. De reorganisaties zijn terecht de beleidsbevoegdheid van de verkozenen en de bestuurders. Ze kennen hun organisatie en hun vereiste bestuurskracht. Bij de gemeenten wordt deze verantwoordelijkheid ondergraven met de schijninspraak van een raadgevend referendum dat gekaapt wordt door allerhande emoties en nostalgie. Het pad naar sterkere toekomstgerichte bestuurskracht wordt op die manier een weg doorheen oorlogsgebied."
De fusiecase Wingene-Ruiselede
"Als men een bevraging opzet komt er een heel diffuus antwoord. Velen zijn tegen fusie en de voorstanders verdeeld over Aalter, Tielt en Wingene. In geval van fusie zou de autonomie van de gemeenteraad verschuiven naar het referendum (burger) . Laat Vlaanderen maar dergelijk kader scheppen, in de wetenschap dat het doodlopend spoor ingebakken zit… .
We nemen de kritiek van gebrek aan inspraak niet op ons. Er wordt meteen een uitgewerkt project aangeboden dat via de bestuurskrachtmeting onderbouwd en bevattelijk is en dat bij meerderheid in de gemeenteraad wordt behandeld. De kennis van de bestuurbaarheid zit bij de bestuurders en de gemeentelijke administratie en niet bij de burger.
Nu wordt er een concreet voorstel aangeboden aan de gemeenteraden wat in principe democratischer is dan wanneer het opgelegd wordt vanuit Vlaanderen.
De bewoner van de kleine landelijke gemeente voelt zich goed in haar cocon en wenst deze te behouden. Het landelijke wonen wordt gekoesterd, de buurt, het verenigingsleven, …; exponenten van rust en kleinschalige verbondenheid. Het samenvallend landelijk DNA met de deelgemeenten Wingene en Zwevezele vormt juist de garantie dat het landelijke en dorpseigen karakter zal gevrijwaard worden. Ruiselede maakt met zijn 5.400 inwoners ruim een vierde uit van de nieuwe fusiegemeente. Ze delen reeds vele samenwerkingsverbanden binnen de regio Midwest en hun basisscholen werken binnen het overkoepelend schoolbestuur Driespan. De bestuurskrachtmeting bevestigt dit. Wie vreest moet dringend op pad in Zwevezele. Het dorp van 6200 inwoners , zijn verenigingen en ondernemers ontplooiden en bruisen sinds de fusie van 1977 als nooit te voren en het levert nu ook de burgemeester.
Het merkwaardig in deze discussie is dat er geen nuances worden aangebracht en dat het emotionele debat voorgaat op het inhoudelijke en het bestuurskundige. De burgemeester is moedig en denkt toekomstgericht voor haar gemeente; ze wordt afgebrand. “De Poetin van Ruiselede vezelen ze achter haar rug” kopt er een krant. Wie is hier de pedalen kwijt? Is Churchill hier niet meer op zijn plaats?"
Een nevendoel van fusies?
"Vlaanderen durft het niet aan om onderaan te beginnen en groeicijfers op te leggen in na volgende bestuursperiodes volgens een groeimodel dat in Nederland wel resultaat had. Het streefcijfer van 10.000 inwoners bij de fusies van 1977 werd op vele plaatsen nog niet gehaald.
Op vele plaatsen komt het gemeentebestuur in de problemen om alle diensten te verzekeren, zowel met kwalitatief personeel als financieel.
De weg naar meer bestuurskracht is door de Vlaamse overheid eigenlijk verengd tot een financiële bonus die groter wordt (€200 tot 500) naarmate de gemeente groter wordt. Tussen neus en lippen wordt wel gesproken van een fusieschaal van minstens 20.000 inwoners met een streefcijfer van 40.000. De huidige aanpak leidt tot perversie waarbij grote steden zoals Antwerpen (500.000 inwoners) en Mechelen (88.000 inwoners) pogen om kleine randgemeenten uit te kopen om de financiële fusiebonus op te strijken om hun schulden af te lossen. Is dat het opzet of de weg naar bestuur krachtige gemeenten of een hold-up op de andere gemeenten en de belastingbetaler van al zeer rijkelijk gesubsidieerde gemeenten? Ter info Antwerpen en Gent doen een voorafname van 40% uit het Gemeentefonds. Voor de overige 60% delen ze dan nog eens mee volgens de criteria. Dit betekent dat ze jaarlijks nagenoeg €1600 per inwoner krijgen; voor de plattelandsgemeenten is dit ongeveer €300.
Voor ons is er geen tegenstelling tussen een fusie tot bestuur krachtige plattelandsgemeente en het realiseren en zelfs versterken van het feelgood gevoel van onze bewoners. De burgemeester komt met haar toekomstgerichte visie terecht in een fictief spanningsveld."
