Mama van Jules trok verschillende keren aan de alarmbel: “Jeugdrechter zei: er moet iets gebeuren voor we kunnen ingrijpen”
De mama van Jules, de jongeman van 18 die met een airsoft-geweer gezocht werd, is geschrokken van wat er gisteren is gebeurd want Jules is niet agressief en heeft geen wapens. Wel zochten ze al jarenlang hulp voor hem.
“Vragen al vier jaar hulp maar die kwam er niet.”
“Als ik zie hoe lang wij die hulpvraag nu al stellen, dat loopt nu al drie, vier jaar. En hoe weinig hulp wij krijgen: wij zijn niet alleen. Er zijn er nog. Jules heeft al rare dingen gedaan en konden ze niet op voorhand helpen. Ik hoop nu dat andere ouders hierdoor meer steun en hulp krijgen dan ik heb gekregen”, klinkt het bij de mama.
“Daar wringt het schoentje in België”
“Jules heeft een problematiek, hij heeft kleine feiten gepleegd en daarvoor hebben we altijd de hulp gevraagd van jeugdrechters. Die heeft hem soms kunnen helpen. Die heeft hem kunnen plaatsen in een gesloten jeugdinstelling. En daar hebben ze gewerkt naar een vrijwillige opname voor Jules in de psychiatrie. Want daar wringt het schoentje hier in België: als je een zoon hebt, zelfs minderjarig bijna 18 of net 18, gaan ze alleen maar helpen als de persoon in kwestie echt vrijwillig wil geholpen worden. En dat was hier niet zo. Hij beseft niet dat hij hulp nodig heeft”
“Dat heeft de jeugdrechter ook gezegd: er moet eerst iets gebeuren voor we kunnen ingrijpen. We hebben altijd gezegd: hij zal eens met zijn hoofd tegen de muur lopen maar we hebben nooit gedacht dat het zo erg zou zijn.”
“Gezegd dat het hier niet meer gaat"
"Ik heb zijn advocaat gecontacteerd omdat het hier niet meer ging. Ik heb door de zure appel moeten bijten, en gezegd: het gaat hier niet meer, ik ga je moeten buitenzetten. Ik heb dat ook gemeld aan de advocaat. En die zei: kom eens bij ons langs, we gaan er eens over spreken. We hebben samen bij de advocaat geweest en die moet soms ook de persoon in kwestie beschermen. Die heeft een brief opgesteld dat het voor Jules zijn bestwil was dat hij werd opgenomen in de psychiatrie. Hij heeft zelfs gebeld naar de dienst psychiatrie om te zeggen dat we gingen binnenkomen. We zijn om elf uur binnengegaan via spoed op de psychiatrie. Om vier uur hebben we gesproken met een verpleegster en om zes uur is ons duidelijk gemaakt dat ze ons niet konden helpen. De bedoeling was eigenlijk dat ze een oplossing gingen zoeken voor Jules, naar een andere afdeling maar dat hebben ze nagelaten en dan zijn we vertrokken naar huis."
AZ Groeninge laat in een reactie weten dat er tijdens het bezoek aan de spoed wel een opname werd voorgesteld maar dat noch de mama, noch de zoon daar iets wou van weten.
“Jules is opgevangen door mijn schoonouders. Die mensen zijn 77 jaar maar dat is hun kleinzoon dus die hebben nog willen proberen. Die heeft daar drie weken vertoefd. Twee weken ging het goed, want zo kennen we Jules wel: doet altijd wel zijn best en heeft goeie intenties maar dat blijft nooit duren. Maar mijn schoonmoeder heeft de avond voor de feiten gezegd: dit kan niet meer. Die is vertrokken en de dag erna zijn we geconfronteerd met wat er is gebeurd."
“Geen oplossing gekregen”
“Als je als ouder al die alarmsignalen ziet afgaan vind ik dat je ergens een noodknop zou moeten kunnen induwen en dat ze dan even wel in dialoog gaan met je zoon en proberen een oplossing te zoeken. Wat wij dus niet hebben gekregen.”
“Ik hoop dat ik hem snel eens kan spreken en wat geruststellen. Want hij weet niet wat er is gebeurd. Want hij heeft 'maar' rondgelopen met een balletjesgeweer, hij beseft nog steeds niet wat er gisteren allemaal aan de hand was door hem.”
