Cam­ping­moord: de drie beklaag­den zijn schul­dig aan moord

Het openbaar ministerie vraagt levenslang voor Deltrude, 22 jaar voor Verburgh en levenslang en 10 jaar terbeschikkingsstelling voor Butera.

De openbaar aanklager stond vooral stil bij het ontradend effect dat een straf moet hebben. "Je moet een signaal geven vanuit de jurybanken naar de samenleving. Dergelijk gedrag tolereren wij niet." Ook de ernst en de gruwel van de feiten werden opnieuw aangehaald. Mihael Parrent (37) werd immers twintig minuten later gemarteld met tal van slagen en steken, zelfs in het gezicht. "Na de feiten heeft men ook nog gepoogd om het lijk te verbranden." In de houding van de beschuldigden ziet het OM geen verzachtende omstandigheden.

De feiten

Mihael Parrent (37) werd op 6 december 2017 op een camping in Middelkerke de keel overgesneden door Deltrude. Butera en Verburgh hadden tevergeefs hun mededaderschap betwist.

Mihael Parrent verbleef sinds een week in de caravan van Julien Butera op camping Marva III in Middelkerke. Butera en Deltrude verweten het slachtoffer dat hij in die periode eten en medicatie van hen zou gestolen hebben. Naar eigen zeggen werd Butera nog kwader toen Parrent op 6 december zalm en bier gemorst bleek te hebben. Het slachtoffer kreeg daarom van Butera onmiddellijk enkele slagen in het gezicht.

Vervolgens kreeg de Oostendenaar zowel van Butera als van Deltrude rake klappen te verwerken, onder andere met een kookpot en een pan. Volgens hen deelde ook Romuald Verburgh twee slagen en een trap uit, maar dat wordt door Verburgh met klem ontkend. Butera stak met een vleesspies in de schouder van Parrent, terwijl Deltrude zijn gezicht bewerkte met een mes. Uiteindelijk sneed Deltrude het slachtoffer met een broodmes de keel over. Na de feiten verplaatsten Butera en Deltrude het lichaam met een kruiwagen naar een leegstaande caravan. Daar probeerden ze hem ter hoogte van de schaamstreek in brand te steken. Later die avond trommelde Verburgh een bevriende rechtenstudente op om 'een probleem op te lossen'. Kelly D. en haar toenmalige vriend Bruno C. zakten die nacht vanuit de streek van Namen nog af naar Middelkerke. Het verminkte lichaam werd in de koffer van haar Seat Ibiza gelegd, maar ter hoogte van Slijpebrug liep het drietal al tegen de lamp. Deltrude en Butera werden even later op de camping opgepakt.

Leeggebloed

De drie beschuldigden bekenden dat ze zich schuldig maakten aan lijkverberging. De verdediging van Deltrude betwistte als enige niet dat er sprake was van moord. Door de klappen die hij uitdeelde, was Julien Butera volgens zijn advocaat slechts medeplichtig aan doodslag. De advocaten van Verburgh wierpen ten slotte op dat hun cliënt veroordeeld moet worden voor schuldig verzuim. Ondergeschikt werd ook een herkwalificatie naar opzettelijke slagen en verwondingen met de dood tot gevolg voorgesteld.

In het arrest over de schuldvragen werd opgemerkt dat Alain Deltrude zelf bekende dat hij het slachtoffer de keel oversneed. Ook de verklaringen van Butera over zijn eigen aandeel werden aangehaald. "Ze verklaren dat Romuald Verburgh ook heeft geslagen", las voorzitter Bart Meganck voor. Die bewering vond de jury geloofwaardig op basis van de bloedsporen op de kledij van Verburgh. "Dit is in strijd met de verklaring dat hij hem enkel zou aangeraakt hebben om hem in de Seat te leggen." Op dat moment was Mihael Parrent immers al leeggebloed.

Voorbedachtheid

"Alain Deltrude en Julien Butera verklaren dat Mihael Parrent zodanig was toegetakeld dat ze niet anders konden dan hem doden, om te voorkomen dat hij naar de politie zou gaan", vervolgde de voorzitter. "Dit wijst op voorbedachtheid voor hen. In die omstandigheden bestond ook voor Romuald dergelijke voorbedachtheid." Verburgh wist volgens de juryleden wat zijn kompanen van plan waren en heeft dat op geen enkele manier verhinderd. Bovendien werd opgemerkt dat de feiten 15 à 20 minuten duurden, waardoor hij voldoende tijd had om een andere keuze te maken. "Dat hij zelf geen mes hanteerde, doet aan deze vaststelling geen afbreuk." Volgens de wetsdokters had trouwens ook het eerdere geweld mogelijk de dood van het slachtoffer kunnen veroorzaken.

De vragen over de lijkverberging werden uiteindelijk niet voorgelegd aan de volksjury. "Deze wegmaking vormt voor elk van de beschuldigden de voortzetting van het oorspronkelijke misdrijf." Hun enige doel bij de lijkverberging was immers om niet gevat te worden, ook al had dat plan door het bloedbad in de caravan sowieso weinig kans op slagen. In de motivering werd nog opgemerkt dat Verburgh tijd genoeg had om zijn vermeende paniek te overwinnen en de politie of de hulpdiensten te verwittigen. Dat hij dit niet deed, wijst voor de jury eveneens op zijn betrokkenheid bij de moord.

BEKIJK HIER HET VOLLEDIGE DOSSIER OVER DE CAMPINGMOORD