‘Desnoods kruipen we naar de aankomst’: drie Pittemnaars aan start van ultrazware Marathon Des Sables
Niet één, maar drie Pittemnaars staan volgende week zondag in Marokko aan de start van de Marathon Des Sables Dat is één van de zwaarste loopwedstrijden ter wereld in de snikhete Saharawoestijn. De drie zijn helemaal klaar voor de grootste sportieve uitdaging van hun leven. Opgeven is geen optie.
"Als je naar de supermarkt of de bakker gaat, word je erop aangesproken", zegt Wies Vanden Berghe over hun deelname aan de Martathon Des Sables in Marokko. "En dat zorgt ook voor wat stress bij ons, maar laat het een stimulans zijn", vult Wouter Lafaut aan.
Nu trainen ze nog langs Pittemse wegen, maar vanaf volgende zondag zijn ze aan de slag in de Sahara. Wies, Daan en Wouter leggen straks 250 kilometer af op 7 dagen tijd.
Wies Vanden Berghe: "Ongeveer 40 procent is los zand. Dus dat zal wel extreem moeilijk zijn. Lopen zal er dan niet inzitten. Het zal wandelen zijn. En die hitte, we zullen zien wat die hitte geeft."
"Het wordt 40-45 graden over de middag", zegt Daan Braeckevelt. "Het is wel de bedoeling om 's morgens vroeg te starten, dat we voor of tegen de middag aankomen."
"We doen er alles voor. Als we van blessures gespaard blijven, dan kruipen we desnoods naar de aankomst."
Opgeven is geen optie
De drie zijn zich al zowat een jaar aan het voorbereiden. Daan Braeckevelt: "We hebben verschillende trails gedaan, op het strand. Trainingen van 20 tot 40 kilometer. Af en toe eens in de duinen. En ook veel met gewicht, zodanig dat we de rugzak gewoon worden."
Samenlopen gaan ze straks niet doen, want iedereen heeft z’n eigen tempo. Hoe dan ook is opgeven geen optie.
Wouter Lafaut: "Ik heb een uitdaging met mijn broers dat ik top 20 zou kunnen lopen. En van de ene broer krijg ik dan een palet bier. En van mijn andere broer een etentje in een sterrenzaak. Ik hoop dat mij dat lukt."
"We doen er alles voor", zegt Wies Vanden Berghe. "Als we van blessures gespaard blijven, dan kruipen we desnoods naar de aankomst."
Daan Braeckevelt: "Dat zou een grote prestatie zijn. Maar eigenlijk doe ik het ook voor een groot deel voor mijn schoonbroer die enkele jaren geleden gestorven is. Het brengt me dicht bij hem. Het is altijd met twee dat ik loop."
