Politierechter Geert Vandaele reageert na aanrijding in Ruddervoorde: “Er is maar één adagium: Uit het verkeer halen, uit de maatschappij”
De politierechter moet meer armslag krijgen. Dat is nog maar eens duidelijk geworden na het verkeersongeval op de E403 in Ruddervoorde eergisteren. Een dronken chauffeur reed met overdreven snelheid op een andere wagen in en drie mensen overleefden het ongeval niet. De aanrijder was niet aan zijn proefstuk toe. Volgens de Veurnse politierechter Geert Vandaele faalt het systeem door een gebrek aan een lik-op-stukbeleid voor hardleerse recidivisten.
Het dodelijk ongeval op de E403 in Ruddervoorde roept heel veel vragen op. Een gezin uit Kortemark met een dochtertje van 8 jaar, wordt door een dronken bestuurder aangereden en overleeft de klap niet. De aanrijder werd al veroordeeld voor dronken sturen en andere verkeersinbreuken, maar veroorzaakt dan toch weer een ongeval onder invloed.
Er is maar één adagium: ga terug naar de gevangenis. Uit het verkeer halen, uit de maatschappij, maar dat is dan een maatschappelijke keuze. En als men dan afkomt van capaciteit hier en capaciteit daar, middelen die ontbreken, eigenlijk is dat gewoon verantwoordelijkheid ontlopen. Systeem paraplu met alle gevolgen, zoals we in het weekend gezien hebben.
Op een bepaald moment werken zware boetes en een lang rijverbod niet meer. Het maakt geen indruk meer. Het is bijzonder moeilijk om recidivisten, zelfs na een veroordeling uit het verkeer te weren, zo blijkt. Waar vroeger een politierechter gemakkelijk tot onmiddellijke aanhouding kon overgaan, is dat nu praktisch gezien in bijna alle gevallen uitgesloten. Ik pleit ervoor dat men ons in onze job slagvaardiger maakt, als we zo’n mensen tegen komen, dat we kunnen ingrijpen. Nu is dat eigenlijk onmogelijk", aldus Geert Vandaele, politierechter bij Rechtbank Veurne.
Het duurt zes maanden tot een jaar voor een bestuurder die onder invloed rijdt, zich voor de rechtbank moet verantwoorden en dan is er nog uitstel en beroep. Dat werkt het gevoel van straffeloosheid in de hand en is geen lik-op-stukbeleid.
Dat spelletje draagt niet bij tot een lik-op-stukbeleid. Die mensen doen maar. Die straffeloosheid speelt te veel in hun hoofden, zeker in de hoofden van recidivisten die denken dat ze boven de wet staan.
