“Leerkrachten zijn pispaal van maatschappij”: directeur Joke klaagt gedrag van ouders aan in open brief
In een open brief klaagt schooldirecteur Joke Knockaert van Havenschool VTI Zeebrugge het gedrag van sommige ouders aan. Meer dan eens worden leerkrachten verbaal aangevallen, en daarbij vallen soms harde woorden. Zo hard dat sommige leerkrachten zelfs uit het onderwijs stappen. En dat kan niet langer, vindt ze. Ook onderwijsminister Zuhal Demir (N-VA) treedt de directeur bij.
“Het is tijd om deze mensen, die onze kinderen mee vormen, het respect en de steun te geven die ze verdienen.” Het is een zin uit de open brief die Joke Knockaert vorige week op Facebook zette. Joke is directeur van Havenschool VTI Zeebrugge en kaart met haar brief het gedrag van sommige ouders tegenover haar leerkrachten aan. Want het gebeurt maar al te vaak dat ouders leerkrachten verbaal aanvallen en dat baart Joke zorgen. De afgelopen jaren zag ze om die reden al meerdere leerkrachten het onderwijs vaarwel zeggen.
Schuld van de leerkracht
In haar brief haalt Joke meteen twee voorbeelden aan uit haar eigen schoolomgeving in Zeebrugge. “Een vader heeft op de telefoon van zijn zoon kwetsende chatberichten gevonden en is buiten zinnen. Zijn frustratie richt hij op mij. In een tirade schrijft hij dat hij me “naar de keel zal grijpen” als dit niet snel stopt”, getuigt Joke in haar brief.
"In een tirade schrijft een vader dat hij me 'naar de keel zal grijpen' als dit niet snel stopt."
Maar ook wanneer ouders het niet eens zijn met de schoolresultaten of beoordelingen van hun kinderen, is de leerkracht vaak de schuldige.
“Diezelfde ochtend voer ik een gesprek met een moeder. Haar dochter kreeg negatieve feedback van de mentor en stagebegeleider. Onacceptabel, vindt ze. Wat daarna volgt, is een stortvloed van verwijten, rauw en zonder filter”, klinkt het.
“Geen toekomst zonder leerkrachten"
Volgens Joke lijden de leerkrachten onder zulke berichten. Daarom wil de directeur met haar brief de aandacht vestigen op de problematiek, want zonder leerkrachten is er volgens haar geen toekomst. “Elke dag geven de leerkrachten alles wat ze in zich hebben. Natuurlijk loopt niet alles perfect. Maar geen enkele tekortkoming rechtvaardigt de onbeschaamde manier waarop ouders tegenwoordig hun frustraties afreageren.”
Minister van Onderwijs Zuhal Demir: “U bent een extra probleem voor de school en uw kind”
Vlaams minister van Onderwijs Zuhal Demir (N-VA) treedt directeur Joke bij. In een Facebookpost richt ze zich rechtstreeks tot alle ouders van schoolgaande kinderen.
“U kan uzelf wijsmaken dat u opkomt voor uw kind maar het tegendeel is waar. U pleegt een aanslag op de toekomst van uw kind en van andere kinderen. Er zijn nog nooit zoveel mogelijkheden voor inspraak geweest op school. U heeft er vast nooit gebruik van gemaakt. Maar u was er wel dat ene moment om mensen die wel om uw kind geven, de huid vol te schelden. U bent gewoon een extra probleem voor de school en uw kind. We moeten verder, ondanks u. Ik zou me diep schamen.”
Lees hier de open brief van directeur Joke:
Het is iets na middernacht wanneer mijn telefoon trilt. Een bericht via Messenger. Een vader heeft op de telefoon van zijn zoon kwetsende chatberichten gevonden en is buiten zinnen. Zijn frustratie richt hij op mij. In een tirade schrijft hij dat hij me “naar de keel zal grijpen” als dit niet snel stopt. Je denkt misschien: “Dit zijn toch de uitzonderingen?” Maar helaas, nog diezelfde ochtend voer ik een gesprek met een moeder. Haar dochter kreeg negatieve feedback van de mentor en stagebegeleider. Onacceptabel, vindt ze. Wat daarna volgt, is een stortvloed van verwijten, rauw en zonder filter. De leerkracht in kwestie, die het beste met haar dochter voor heeft, wordt afgebroken met woorden die pijn doen.
Als directeur sta ik naast mijn leerkrachten. Ik moet wel. Ik zie hoe ze in elkaar schrompelen bij elke harde noot, bij elk venijnig woord. Want hoe weerbaar je ook bent, als professional én als mens: het raakt je. Elke dag geven deze leerkrachten alles wat ze in zich hebben. Natuurlijk loopt niet alles perfect. Maar geen enkele tekortkoming rechtvaardigt de onbeschaamde manier waarop ouders tegenwoordig hun frustraties afreageren.
En alsof dat nog niet genoeg is, worden deze leerkrachten ’s morgens wakker om in de krant te lezen dat het onderwijs faalt. Dat de lat hoger moet, dat het niveau niet volstaat. Het zijn de gesprekken in de media en op sociale media die keer op keer de indruk wekken dat alles wat misgaat in de maatschappij, bij het onderwijs ligt. Maar wie kijkt naar de mensen die dit onderwijs elke dag waarmaken?
Ik zie ze. Ik zie hoe ze zich met hart en ziel inzetten om leerlingen vooruit te helpen. Ik zie hoe ze blijven proberen, ook als de middelen ontbreken, ook als de steun elders wegblijft. Maar ik zie ook hoe ze langzaam de moed verliezen. Hoe elk verwijt, elk gebrek aan respect, als een scheur door hun veerkracht trekt.
Hoe zijn we zover gekomen dat leerkrachten de pispaal van de maatschappij zijn geworden? Hoe zijn we vergeten dat respect de basis vormt van samenwerking? Het is tijd om deze mensen, die onze kinderen mee vormen, het respect en de steun te geven die ze verdienen. Niet alleen in woorden, maar in daden. Want zonder hen is er geen toekomst.
