Afghaans-Oos­tends gezin vreest voor uitwijzing

En dus moeten ze het land verlaten. Maar wanneer dat moet gebeuren en waar ze terechtkunnen, weet voorlopig niemand. Opnieuw een pijnlijk verhaal dus, dat doet denken aan de zaak rond de Afghaan Navid Sharifi. Mila geeft de hoop in ieder geval nog niet op. "Als iemand mij vraagt, van waar ben je, dan zeg ik, van Oostende. Ik ben van Oostende".

Mila woont bijna 8 jaar in Oostende. Samen met haar ouders en haar jongere zus is ze op haar 15de gevlucht uit Afghanistan om hier een beter leven op te bouwen. De integratie loopt vlot, Mila leert de taal en studeert in Gent, tot vorig jaar de verblijfsvergunning van het gezin wordt ingetrokken.

"Wij waren allemaal met onze identiteitskaart opgeroepen naar het stadhuis, ze hebben onze identiteitskaarten letterlijk in twee geknipt voor onze ogen. De koffers om te vertrekken staan sinds die dag letterlijk klaar. Als het geluid van de deurbel weerklinkt, houden ze hun adem in. Want wanneer het gezin wordt uitgewezen en waar ze naartoe moeten, dat weet niemand. Een onmenselijke situatie."

"Is er iets wat wij hebben misdaan, of is er iets waarom jullie ons willen wegsturen? Als je kijkt wat wij in die jaren hebben gedaan. Nooit op OCMW, nooit geprofiteerd van de maatschappij, mijn ouders hebben de taal gestudeerd en hebben ook werk gezocht. Mijn papa werkte via een interimkantoor, mijn mama was vrijwilliger. Ik en mijn zus gestudeerd, jobstudent…"

"Haar studies heeft Mila moeten stopzetten, want geen papieren, en om iets om handen te hebben, is ze vrijwilliger bij het FMDO in Oostende, een organisatie voor mensen met een migratie-achtergrond.  Maar veel meer dan hopen kunnen ze ook daar niet doen."

"Ik hoop nog altijd dat de overheid dat gaat overwegen, en dat ze een positieve beslissing gaan nemen. Ik hoop dat ze gaan rekening houden met mij en mijn zus. We willen studeren, we kunnen studeren, ik denk niet dat wij ergens anders onze dromen kunnen realiseren".