In Ieper is bijna 25 ton coccolietenkrijt in 2 vestingsgrachten verspreid.
Het gaat om de Majoorgracht (9 ha wateroppervlak), en de Kasteelgracht (7 ha). De bedoeling is om de organische sliblaag in de vestinggrachten beter af te breken en in dikte te verminderen. Momenteel rust er een slibmassa van 1 tot soms zelfs 2 meter dik op de bodems.
Het gaat om organisch slib, vooral veroorzaakt door de bladval die elk jaar opnieuw in het bijna stilstaande vestingwater terechtkomt. De dikke organische sliblaag zorgt er niet enkel voor dat het water ondiep wordt, maar vooral dat er zich zuurstofarme rottingsprocessen ontwikkelen. Daardoor vormen er zich giftige gassen, zoals methaan en waterstofsulfide, die ronduit dodelijk zijn voor de planten en het visleven.
Bacteriën
Coccolietenkrijt is een poreus krijt (calciumcarbonaat), afkomstig van fossiele skeletten van afgestorven algen die zich miljoenen jaren lang ophoopten op de zeebodems. Doordat het krijt zich verbindt met zuurstof, kunnen er zich grote hoeveelheden bacteriën op de slibmassa vestigen. Die bacteriën breken het slib af op een actieve, aërobe en dus niet-giftige wijze.
De verspreiding van het krijt wordt toegepast via de inzet van een motorboot. De draaiende motorschroef verspreidt het kalkpoeder in het water en zorgt voor de noodzakelijke fijne verdeling.
