Bijna 1 november en dat betekent dat velen nog meer stilstaan bij dierbaren die overleden zijn. Om de herinnering tastbaar te houden doen sommigen een beroep op Jonas Demeulemeester uit Zwevegem. Hij is één van de weinige rouw- en afscheidsfotografen in Vlaanderen en won recent ook een prijs met één van zijn foto's bij een wedstrijd in Nederland. Bij de noorderburen is dit type fotografie wel al goed ingeburgerd.
Toen Jonas Demeulemeester enkele jaren geleden bij het afscheid van een vriend spijt had dat hij niet had durven vragen om foto's te mogen nemen, ging hij zich verdiepen in afscheidsfotografie. “Bij ons is afscheidsfotografie nog een groot taboe, maar dat wil ik doorbreken. De mensen zien het vooral nog als: dat fotografeer je toch niet, dat verdriet. Terwijl ik het vooral zie als iets dat bij het leven hoort. Ik ben vooral niet op zoek naar tranen, maar naar de steun van de familieleden naar de nabestaanden toe of de liefde naar de overledene toe.”
“Bij ons is afscheidsfotografie nog een groot taboe, maar dat wil ik doorbreken.”
Jonas volgde opleidingen in Nederland, waar de fotografie heel normaal is. Als enige Belg nam hij er recent ook deel aan een wedstrijd die hij ook won. “Je voelt dat je met die fotografie iets kan betekenen voor die mensen. Bij huwelijksfotografie is het van: leuke plaatjes, een leuke dag, een herinnering. Terwijl die afscheidsfotografie ook kan helpen om rouw en het verwerkingsproces in gang te zetten, om erover te praten met mensen.”
Je kunt enkele voorbeelden vinden op deze site.
Taalfout opgemerkt?
Heb je een taal- of schrijffout opgemerkt in dit artikel?
