Chris Seynaeve klaar voor nieuwe uitdaging: 650 km wandelen bij ‑35 graden in Canada
Zondag hadden we nog Karel Sabbe uit Anzegem die in een recordtijd Dwars door Nieuw-Zeeland liep, en straks is het de beurt aan Chris Seynaeve uit Emelgem bij Izegem. Hij vertrekt vrijdag naar Canada om er 650 kilometer te wandelen in temperaturen tot -35 graden. Fysiek en mentaal een hele uitdaging, maar hij is niet aan z’n proefstuk toe.
Chris Seynaeve wandelde vanmorgen bij -4 graden in de straten van Emelgem. Straks wandelt hij in temperaturen van -35 graden, in Noord-Canada. De temperaturen tijdens de race zijn dus extreem koud. Daardoor kan je niet met je gezicht bloot lopen, of je verliest een stuk huid. Ook mag je niet zweten, want je zweet kan aanvriezen.
"Ik ga weer de race maken zoals vorig jaar", vertelt Chris. "We gaan daar starten aan een nog iets zwaardere editie. Vorig jaar was het 420 kilometer. Normaal was het sowieso gedaan, ging ik stoppen. Maar ik heb de kans gekregen om deel te nemen aan de Horror Stage: 650 kilometer. En ik heb onmiddellijk beslist: ‘ik ga ernaar toe’."
Vorig jaar haalt Chris als enige deelnemer en eerste Belg de finish van de Arctic Ultra. Nu dus de Horror Stage, een nog langere tocht, in open vlaktes met vaak veel wind. "Dan is het gewoon een kwestie van neerliggen of als je nog wil vooruit gaan kruipen. Maar verder zit er niets in", zegt Chris.
"Ik heb de kans gekregen om deel te nemen aan de Horror Stage: 650 kilometer. En ik heb onmiddellijk beslist: ‘ik ga ernaar toe’"
Beter voorbereid
Vraag blijft: waarom wil je dit in godsnaam allemaal doen?
"Ik heb nu Iron Man's gedaan, ik heb de Marathon du Sable gedaan in 58 graden. Ik heb niet graag koud. Maar ja, het is ergens proberen je lat te verleggen", vertelt Chris.
Vorig jaar verloor hij maar liefst 15 kilogram tijdens de race en sliep hij met z’n hoofd uit de slaapzak. Nu is hij beter voorbereid, zegt hij. "Je hoofd zit daarin, je zit er helemaal in. Hier kan je nog iets leggen, dan heb je niet de schrik dat er iets kan wegwaaien. Ik kan nu met een gerust hart misschien toch iets slapen."
Voor goede doel: Tejo-huis in Izegem
Al vraagt deze straffe uitdaging ook veel mentale wilskracht. Daarom steunt Chris met z’n uitdaging tegelijk het goede doel: het Tejo-huis in Izegem, dat psychologische hulp biedt aan jongeren.
"Het is echt door de hel gaan. Als je daar loopt, ik durf dat gerust zeggen, ga je op de knieën, letterlijk en traantjes heb ik gelaten. Daar passeert heel de film. Soms boost je dat, en soms denk je… dan verlang je naar thuis."
Thuis is ook waar Chris zich na deze wedstrijd op wil focussen. Dan is het echt genoeg en wil hij meer tijd vrijmaken voor z’n familie.
Niet echt in topconditie
Chris Seynaeve heeft last van heel wat fysieke kwaaltjes. Hij had recent nog een arbeidsongeval, waarbij een spier in zijn been geraakt was. Op zich is hij daar goed van hersteld, maar hij kampt al twintig jaar met chronische pijnen in zijn rug. Ook heeft hij last van zijn long en slokdarm. Dus fysiek is hij eigenlijk niet in topconditie.
Als voorbereiding gaat Chris 3 à 4 keer gaan lopen per week, ook een trailrun tussendoor. Op de koude kan hij zich minder voorbereiden zegt hij. Wel heeft hij geleerd uit zijn vorige deelname. Zo zal hij bijvoorbeeld vooral KitKats-snoepgoed meenemen in kleine stukjes die hij kan laten smelten als suikerinname en ook thee met veel suiker. Hij heeft zijn slee/karretje volledig zelf gemaakt en kreeg ook een nieuw soort slaapzak, met precies een tentje boven zijn hoofd.
In 2017 heeft Chris volledig het roer omgegooid. Hij was een echte Bourgondiër die rookte en dronk. Nu doet hij alles met mate, wel is hij gestopt met roken. Dan heeft hij na elf maanden z’n eerste Iron Man gelopen.
