Deze week geven we in ons nieuws een gezicht en een stem aan enkelen van de vele vluchtelingen die de jongste maanden bij ons terechtkomen.
Vandaag is Moayad aan de beurt, een Palestijnse vluchteling. In Libanon, waar hij vandaan komt, riskeerde hij zijn leven. Nu is hij al twee jaar in Roeselare, waar hij zijn vrouw en drie jonge kinderen moet missen. Hij spreekt wel al een aardig mondje Nederlands en sinds kort heeft hij, na lang zoeken, ook een job als technieker. Hij is heel goed in de groep opgenomen door de collega’s.
Moayad moest noodgedwongen Libanon verlaten omdat hij weigerde een opdracht uit te voeren voor een gewapende partij. Terugkeren is synoniem voor gedood worden. Elke dag probeert hij contact te hebben met zijn familie: zijn vrouw, zijn zoontjes van 9 en 5 en dochtertje van 6. "Mijn kinderen worden groot zonder mij. Ik kan niet zeggen hoe erg dat is. Mijn grootste wens is met mijn familie in vrede te kunnen leven in een land als België en een vaste job te hebben.
