
Op het assisenproces tegen Ivo Poppe (61) heeft de psychotherapeut van de beschuldigde toelichting gegeven bij hun gesprekken. Hij wist van de feiten, maar besliste om zich aan zijn beroepsgeheim te houden. Volgens de getuige handelde Poppe wel degelijk uit medelijden.
Woensdagochtend werd de zitting geschorst zodat de psychotherapeut zijn notities over Ivo Poppe op vraag van de voorzitter kon printen. Daarna vertelde professor Desmet hoe hij handelde nadat Poppe de feiten opbiechtte. "Toen ik contact opnam met mensen uit de medische wereld, reageerden de meesten schouderophalend. Ik verwonderde mij daarover, ik was een stuk gechoqueerd zelfs." Volgens de getuige gebeurden dergelijke zaken blijkbaar veel voor de euthanasiewetgeving. "Professor Distelmans zei in De Morgen zelfs dat het om 3.600 gevallen per jaar ging."
De psycholoog van de diaken legde ook nog eens uit waarom hij niet aan de alarmbel trok. "De drang die soms gevoeld werd om levens te beëindigen was na de therapie verdwenen. Dat soort dwang is ook heel gevoelig voor het woord en zal snel minderen door erover te praten." De psychiaters van de beschuldigde lichtten uiteindelijk wel het parket in. "Dat was zeker niet de beste weg. Ook als het zeer moeilijk is, is het belangrijk om trouw te blijven aan je beroep. Een soldaat moet ook vechten als het oorlog is."
Op vraag van de verdediging gaf de getuige ook toelichting bij de persoonlijkheid van Ivo Poppe. "De geringe grens tussen ik en een ander is een centraal kenmerk. Hij neemt heel gemakkelijk gevoelens en lijden van een ander over." Die persoonlijkheid ontstond door de relatie met zijn moeder en zijn moeilijke jeugd. "Als kind voelde hij zeer sterk mee met zijn moeder. Hij snoot zijn neus daarom niet in een zakdoek, om haar leven niet nog lastiger te maken."
De beschuldigde stelde zich zijn hele leven gedienstig op en werkte als verpleger en diaken. "Machtsgevoel was er wel, maar is als motief daarom verkeerd. Het motief was volgens mij wel degelijk een ondraaglijk medelijden, die in een dwang resulteerde." Aan zijn psychotherapeut vertelde Poppe dat de slachtoffers terminaal waren en ondraaglijk leden. "Aan de ene kant weigert hij voor een stuk om schuld op zich te nemen, omdat hij het uit goede wil gedaan heeft. Aan de andere kant beseft hij wel dat hij een grens is overgegaan."
Na de getuigenis ontstond zich een lange discussie toen bleek dat professor Desmet zijn notities moest neerleggen. "Hier staan details in over het seksuele leven van Ivo en van andere mensen, zoals dorpelingen. Ik wil u vragen om mij daar niet toe te verplichten." Voorzitter Bart Meganck wees hem erop dat over de wet niet kon onderhandeld worden. "Dan ga ik aan mijn studenten moeten zeggen dat ze geen dossiers mogen aanmaken en zelfs niet meer mogen getuigen. Dit is een ramp voor het psychologenberoep en ons beroepsgeheim." De voorzitter stelde dat hij de getuige niet in de val heeft willen lokken door hem de notities te laten printen. "Toch wel", riep een deel van het publiek.
Uiteindelijk werd besloten dat de psychotherapeut de naam van een andere patiënt mag schrappen uit zijn notities. Daarna komt hij opnieuw aan het woord.
Vorige week al werd de volksjury samengesteld, deze week starten de pleidooien. Maandag kwam de diaken voor het eerst zelf aan het woord, ook dinsdag werd hij verhoord. Hij excuseerde zich bij de speurders, voor het vele extra nutteloze werk dat hij hen gaf.