Op het tweede assisenproces tegen Jean-Claude Lacote (54) en Hilde Van Acker (57) zijn de speurders stevig op de korrel genomen door de advocaten van Lacote.
Meester Filip De Reuse hekelde onder andere het onderzoek naar het telefoongebruik van zijn cliënt. Volgens misdrijfanalist Pierre Verroens bewijst het telefonie-onderzoek dat de beschuldigde op het moment van de feiten in De Haan kan zijn geweest. Even later dook hij immers op onder een mast in Oostende. "Weet u dat de maximale straal volgens een professor van de KU Leuven 35 kilometer was?", vroeg meester De Reuse. Op de precieze toestand hadden de getuigen geen zicht. "Er waren in die periode in West-Vlaanderen heel weinig masten aanwezig. Slechts een kleine 30 procent van Vlaanderen had dekking", klonk het.
De verdediging van Lacote wierp ook nog op dat in Engeland geen telefonie-onderzoek werd uitgevoerd, terwijl de betrokkenen daar op 24 mei 1996 sowieso waren.
De verdediging kon niet begrijpen dat Marcus Mitchell dinsdag werd omschreven als een goedgelovige zakenman. De eerste onderzoeksrechter in het dossier had hem immers een oplichter en een wapenhandelaar genoemd. "Ik moet u zeggen dat we toen nog niet de informatie hadden die wij nu kennen. Ik weet niet waar meneer Denolf zich dan op gebaseerd heeft", reageerde speurder commissaris Devestel. Ook de plastic zak met documenten van het slachtoffer kwam opnieuw aan bod. Die zak zou op 26 mei 1996 op het strand van Lymington aangetroffen zijn. "Zou het ook niet uitermate dom zijn om bewijsmateriaal daar zomaar te dumpen?", stelde meester Filip De Reuse. De verdediging van Lacote hekelde ook het feit dat het pilotenlogboek van hun cliënt niet in het dossier zit.
